Po-Ustrońskie refleksje

moje oczy widzą tylko tu i teraz

nie sięgam dalej niż dosięgnie mój wzrok

i wybiec nie mogę dalej niż poniosą mnie nogi

Ty patrzysz głębiej niż najgłębsza głębia moich myśli

otaczasz tchnieniem każdy świata ruch

Ty widzisz wszystko z perspektywy Nieba

co jest za tą górą którą widzę ja

(dla mnie jest wielką niewiadomą)

spoglądam na jej szczyt i strach ogarnia moje serce

przede mną drogą, której szlak ukryty w Tobie

idę, bo Ty mi mówisz „idź”

z wiarą, że dojdę tam gdzie chcesz

postawię krok, choć niepewność mnie zniewala

wejdę na szczyt, ja to wiem

z Tobą u boku nic nie zatrzyma mnie