Bez tytułu...

Bo życie czasem daje w kość

i wiatrem wieje w oczy

i nawet sama nie wiem już

czym jeszcze mnie zaskoczy?

Pod  prąd czasami i na wskroś

przez ciernie i przez grzmotów burze

w zamęcie dni

gdy brak już sił, by dalej iść przed siebie

Zatrzymam się

to przecież tak nie może trwać na wieki

sinusoida dni

i kiedyś złe się skończy

Podniosę się jak kiedyś tam

gdy krok za krokiem trwałam

Zapomnę strach,

zapomnę łzy

i wzniosę w górę oczy.