Olszyna Park

Czas biegnie swoim rytmem

Pory roku odmierza drzewo nad strumykiem

Ściany domów wysoko, wysoko wbijają się w niebo

Swą bryłą burzą idealną przestrzeń

Zza śnieżnobiałej firany człowiek spogląda

W niemocy swojej może już tylko patrzeć za uciekającym dniem

Zatrzymane w kadrze życia

W fotografiach czarno-białych i w kolorze

Ludzie z ramek naściennych spoglądają w przyszłość

Kawałek swojego świata zostawiając potomnym

Ukryję się przed światem, otulę się przeszłością

Stanę twarzą w twarz z dawną sobą

I wykradnę temu miejscu nadzieję

siladozmiany