Na styku lata z jesienią

I

na styku lata z jesienią

jeszcze słońca blask

jeszcze wody plusk

jeszcze ludzki gwar

a już lada chwila

za progiem czai się chłód

skraca dni

otula mgłą

II

niezmącona tafla wody

niczym nieskazitelne lustro

gdzieniegdzie kaczki i łabędzie

majestatycznie i z gracją podpływają do ludzi

III

pajęczyna z wielką luką

pająk czekający cicho

utkał swą pajęczą sieć

gotowy na małe co nieco

IV

łódki, przywiązane mocno

na kolejny rok czekają

zapomniane, w krzakach stoją

V

cisza

i niech będzie tak

choć przez chwilę

słońca blask

wiatru powiew

wody szum...