Atramentem pisane... zabrakło mi słów

I

Usiadłam po turecku

na starym, zniszczonym dywanie

wokół mnie kurz i pył

sterty niedbale ułożonej porcelany

rzuconych od niechcenia czyiś własności dawnych...

porządkuję:

ważne -  na lewo

nieważne  - na prawo 

milion rzeczy bez przynależności czasu i człowieka

pęknięty talerz

uszkodzony kubek

zardzewiały nóż

przypalony garnek

zepsuty młynek

zbity wazon

......

przeszłość

II
otworzyłam ją
ktoś musi

żeby do przodu pójść
trzeba najpierw rozliczyć przeszłość
tak...

boli...
niczym drzazga wbita pod paznokieć

odważnie
wieszak za wieszakiem
raz - dwa
znika płaszcz w czeluściach worka na ...śmieci??
przecież to nie są śmieci!

to są wspomnienia

III

zabrakło mi słów
stanęłam pośrodku  chaosu
Mamo!!
co jest ważne, a co nie?
co jest cenne, a co nijakie?
co zachować, a co zniszczyć?

stanęłam pośrodku chaosu
zabrakło mi słów...