Atramentem pisane...Szafa

Otwieram stare dębowe drzwi

szafy

skrzypią nieoliwione latami

zgrzyt, zgrzyt, zgrzyt

listwa prawie odpada

klucz zardzewiały 

choć pasujący

dotykam

stulecia niewinnych żłobień

czyją ręką uczynionych?

nie wiem...

a może wiem...

ona

stoi tam

niczym przyklejona do ściany

ukrywa sekrety

nieodgadnionych myśli

zapomnianych marzeń

poplątanych emocji

zwiniętych w kłębek słów

płaszcz...

szary z czarnym kołnierzem

wiem, wiem, kiedyś Ktoś nosił go

tak...

dawno temu... 

przesuwam

wieszak za wieszakiem

dotykając subtelnej przeszłości

muśnięciem dłoni

niczym trzepot motyla

delikatnie tak

by nie naruszyć ledwo wyczuwalnych drgnień czyiś dawnych oddechów 

.....................

ukryję się w niej

otulę 

zamknę za sobą drzwi

i zostanę w bezpieczniej przestrzeni niczym w kokonie

ale...

czy warto tkwić w przeszłości?

*zainspirowane książka Olgi Tokarczuk „Szafa”