Atramentem pisane ...dom

I

Boje się, że tam już świata nie będzie

zamknie się przestrzeń dotychczas nietknięta

i niczyje echo kolędą nie zabrzmi

wołaniem na głosy pomiędzy siostrami

Boję się, że czas nadejdzie

ostatni raz poruszyć klamką

kluczem przekręcić w zamku 

i odejść

odejść w nicość

Boję się, że tam nie będzie jutra
a wczoraj tylko na zdjęciach zostanie
jak wyrzut sumienia
i głosy z oddali

Boję się, że 

fundament pęknie
zbudowany latami przez pokolenia
przesiąknięty emocjami
słowami mówionymi niespiesznie

Boję się, że
sił mi braknie, by zawalczyć
o to, co kiedyś domem było
a teraz cisza i pustka
nicość ogarnia cztery ściany

Boję się, że...